معرفی مختصر
سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی کشور در سال ۱۳۵۱ تاسیس شد و هماکنون با داشتن ۱۲۰ عضو از کارخانجات کوچک، متوسط و بزرگ بخش خصوصی و بیش از ۵۰ سال سابقه فعالیت در زمینه تولید انواع لوله و پروفیل فولادی از ۱ اینچ تا ۱۲۰ اینچ با تولید ۱۶۰ گروه محصولات متنوع فولادی مشغول به فعالیت می باشد.
ظرفیت تولید اسمی نصب شده کارخانجات عضو این سندیکا بالغ بر ۲۰ میلیون تن می باشد و ۴۰ هزار کارگر مستقیم و ۱۲۰هزار کارگر غیرمستقیم در این بخش اشتغال دارد.
در زنجیره بعدی این صنعت بیش از ۶۰۰ گروه کالایی ساخته می شود که در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی و آبفای کشور و خطوط انتقالی سراسری و صنایع کشاورزی و صنایع روشنایی و تجهیزات ایمنی راهها و مبلمان شهری و صنعت ساختمان و صنایع خودرو سازی سبک و سنگین و صنایع مادر دیگر استفاده می شود.
مواد اولیه این صنعت توسط فولادسازان بزرگ کشور و سرتاسر دنیا از ورق فولادی تامین می شود.
تاریخچه سندیکای تولیدکنندگان لوله وپروفیل فولادی
اولین کارخانه‌ای که در ایران به تولید پروفیل پرداخت «شرکت صنعتی سپنتا» بود که فعالیت خود را در سال ۱۳۴۰ آغاز نمود و تولید پروفیل توخالی را به بازار داخلی عرضه داشت. متعاقب آن با تلاش متخصصین و کارشناسان وقت، درسال ۱۳۴۲ پس از نصب دستگاه ساخت لوله درزجوش، اقدام به تولید لوله نمود.
در فواصل سالهای ۱۳۴۰ الی ۱۳۵۰ تعداد تولیدکنندگان لوله و پروفیل به ۸ واحد در کشور رسید.
پیش‌گیری از اجحاف فروشندگان مواد اولیه و کالاهای خارجی و لزوم هماهنگ کردن تولیدات واحدها برحسب نیاز جامعه و حمایت از مصرف کنندگان موجب شد تا کارفرمایان و صاحبان این صنعت، نسبت به تأسیس یک تشکل صنفی غیرانتفاعی اقدام نمایند. لذا در تاریخ پنجم آذرماه ۱۳۵۱ هیأت مؤسس سندیکای صاحبان کارخانه‌های سازنده لوله و پروفیل بنام آقایان :
مهربان فلاحتی از شرکت صنعتی و تجارتی سپنتا
کاظم وکیلی از شرکت سهامی دنیای فلز
رضا دهقانی از شرکت پروفیل نیمه سبک«سدید»
احمد اخوان علیزاده از شرکت سهامی لوله و پروفیل‌سازی پارس
اردشیر امانت از شرکت سهامی گیوار
در محل شرکت سپنتا تشکیل جلسه داده و تصمیم به تأسیس تشکلی بنام «سندیکای کارفرمایان کارخانه‌های سازنده لوله فلزی و پروفیل در ایران» وابسته به اتاق بازرگانی و صنایع و معادن نمودند.
پس از انجام مقدمات و تشریفات لازم و تدوین اساسنامه داخلی اولین مجمع عمومی سندیکا در ساعت ۱۰بامداد مورخه ۲۳ آذرماه ۱۳۵۱ با حضور آقایان مشروحه زیر:
فریدون فلفلی، کمال بازرگان، مهربان فلاحتی از شرکت سپنتا
کاظم وکیلی، امیر معزی، خائف از شرکت دنیای فلز
رضا دهقانی، مهندس محمد فتحی فریمانی، از شرکت پروفیل نیمه سبک«سدید»
اردشیر امانت، کیخسرو گیو، عزیزا… کامکار از شرکت گیوار
عباس آهنچی، هوشنگ فتحی، سعید دهقانی، علی اصغر ساده از شرکت طوس مشهد
احمداخوان علیزاده، مهندس علیزاده از شرکت پارس
مصطفی سعادت، اکبر علیزاده، آسایش از کارخانه صنایع فلزی خوزستان
مصطفی، محمد هادی، محمد مهدی مهدی زاده از شرکت پروفیل شیراز
عبدالرسول کشمیری از شرکت سپافیل اصفهان
در محل اتاق ایران و به ریاست آقای فریدون فلفلی تشکیل و پس از تصویب اساسنامه اعضاء هیأت‌مدیره انتخاب شدند.
در همان تاریخ پس از خاتمه جلسه مجمع عمومی عادی، اوّلین جلسه هیأت مدیره نیز تشکیل گردید و آقایان فریدون فلفلی، کمال بازرگان، اردشیر امانت به ترتیب به سمت رئیس هیأت مدیره، دبیر و خزانه‌دار و بازرس سندیکا انتخاب شدند.
این سندیکا در تاریخ ۱۵خرداد ۱۳۵۲ با شماره ثبت شماره ۷۲۳ در اتاق ایران به ثبت رسید.
تا سال ۱۳۵۷ تعداد واحدهای تولیدکننده لوله و پروفیل فولادی به ۱۱ کارخانه رسید.
پس از به ثمر رسیدن انقلاب شکوهمند اسلامی و احساس لزوم هماهنگی بیشتر با اهداف انقلاب، در سال ۱۳۶۳ اعضاء سندیکا ضمن تغییراتی در مواد اساسنامه، نام سندیکا را نیز به «سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی» تغییر دادند و تا این تاریخ براساس اهداف تعیین شده به فعالیت خود ادامه می‌دهند.
در تاریخ ۷ مهرماه سال ۱۳۸۸ مجمع فوق العاده سندیکا پس از بحث و بررسی، اساسنامه جدید سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی (که براساس اساسنامه نمونه تشکلهای تولیدی وابسته به اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران تهیه شده است) را مورد تصویب قرار داد.
این سندیکا عضو هیأت نمایندگان و کمیسیون های تخصصی اتاق ایران، خانه صنعت و معدن ایران، مجمع(کنفدراسیون) صنعت ایران، انجمن مدیران صنایع و کانون عالی انجمن های صنفی کارفرمایی ایران و اتاق مشترک بازرگانی ایران و عراق و کنفدراسیون صادرات ایران می باشد.
پس از پایان جنگ جهانی دوّم، جمعیت ایران رشدی روز افزون یافت و روند رو به بهبود وضع اقتصادی ایرانیان، نیاز آنان به ساخت اماکن مسکونی، اداری و تجاری جدید را بیشتر کرد. از آنجا که «ساختن»، بدون «مصالح» امکان پذیر نیست، لذا فکر تولید مصالح ساختمانی همه گیر شد. تا آن زمان در و پنجره در ایران از چوب ساخته می شد، اما شرایط اقلیمی خاص برخی مناطق، در کنار رشد فناوری فراگیر، تمایل به استفاده از آهن و فولاد را افزایش داد. واردات انواع «پروفیل» برای ساختن در و پنجره، در کنار
«لوله های فولادی» برای «آبرسانی» و «شهرسازی» رو به فزونی گذاشت تا جایی که این صنعت، یکی از لوازم «زندگی شهری» و «شهرنشینی» ایرانیان شد. اما نیاز به این صنعت، از آن دلیلی برای وابستگی ایرانیان به بیگانه نساخت و دست اندرکاران و علاقمندان به این صنعت جهانی، به بومی سازی آن در داخل، همت گماردند و این در حالی بود که صنعت پروفیل در جهان بیش از یک قرن پس از صنعت لوله، بنیان نهاده شد. تاریخچه این صنعت در ایران، به ابتدای دهه۴۰ باز می گردد. تا پیش از آن، پروفیل آهنی در کارگاهی که ماشین آلات آن توسط بنیان گذار این صنعت در ایران (مرحوم مهندس فتحی) طراحی و ساخته شده بود، تولید می شد ولی با آغاز دهه ۴۰، کارخانه های تولیدکننده «پروفیل آهنی» در ایران موجودیت یافتند.آنچه در این میان بی نظیر است و جلب توجه می کند، این است که «صنعت لوله و پروفیل فولادی در ایران» تنها صنعت ملّی کشور است که «هویت» صنفی و سازمانی آن، تقریبا قدمتی هم پای خود آن دارد. آنچه در این میان بیشتر جلوه میکند آن است که در سال های پایانی دهه ۴۰ و زمانی که تشکیل «نهاد مدنی» اهمیت ویژه تاریخی دارد، نیت «پیش‌گیری از اجحاف فروشندگان مواد اولیه و کالاهای خارجی» و «لزوم هماهنگ کردن تولیدات واحدها بر حسب نیاز جامعه» و «حمایت از مصرف‌کنندگان» موجب شد تا تولیدکنندگان و صاحبان این صنعت، نسبت به تأسیس یک «تشکل صنفی غیر انتفاعی» اقدام کنند. و این یعنی همه آنچه که از یک نهاد مدنی «ملی»، «صنفی»، «اقتصادی» و «صنعتی» انتظار می‌رود. بنابر این در تاریخ پنجم آذرماه ۱۳۵۱ هجری خورشیدی، هیأت موسس «سندیکای صاحبان کارخانه‌های سازنده لوله و پروفیل ایران» اعلام موجودیت کرد و نهادی صنفی و مدنی برای صنعتی اقتصادی بنا نهاده شد که هچنان پا بر جاست. تا سال ۱۳۵۷ تعداد واحدهای تولیدکننده لوله و پروفیل فولادی به ۱۱ کارخانه رسید. در سال ۱۳۶۳ اعضاء سندیکا، در اقدامی «سازمانی»، «صنفی» و «مدنی» ضمن تغییراتی در اساسنامه، نام آن را به «سندیکای تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی» تغییر دادند و تا این تاریخ بر اساس اهداف تعیین شده، این سندیکا به عنوان «نهادی صنفی» و سازمانی با «هویت جمعی» و در راستای توسعه «اقتصاد صنعتی» بخش خصوصی ایران در مقام عضوی دیرپا در خانواده بزرگ اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران، به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
این تشکل فراگیر صنعتی بدلیل ضرورت ارائه مفیدترین خدمات به اعضاء فعالیتهای خود را در قالب کمیته و کمیسیونهای متناسب طبقه بندی نموده و در تعاملی مستمر با نهادهای دولتی از یکسو و عموم صنعتگران این رشته و نیز صنایع وابسته از سوی دیگر به حرکت خود شتابی مضاعف بخشیده است و درحال حاضر با دارابودن عضویت حدود ۱۲۰ واحد متوسط و بزرگ صنعتی با پراکندگی در سراسر کشور و ظرفیت تولید بالغ بر ۱۰ میلیون تن در سال تنها تشکل تخصصی حوزه تولیدکنندگان لوله و پروفیل فولادی در ایران بشمار می رود.